Vergeet-mij-nietje

 

Er was eens een ridder zo knap in harnas

Die met zijn geliefde aan het wandelen was

Ze liepen langs een romantische rivier

De ridder dacht: ik doe mijn jonkvrouw een plezier

Dat mooi bosje bloemen zal ik voor haar plukken

Het is echter niet gemakkelijk om in harnas te bukken

Door het gewicht viel die ridder prompt in het water

En terwijl hij verdronk dat was niet eens zoveel later…

Gooide hij het bosje bloemen nog naar zijn verliefde griet

En riep met zijn laatste adem: “Vergeet mij niet!”

Sindsdien zijn die blauwe bloempjes met het gele hart

Een teken vol van romantiek, trouw en smart

Van oneindige liefde en al haar verdrietjes

Die bloempjes dat zijn Vergeet-mij-nietjes!

 

 

EB